Zaterdagmiddag reden we een clubtocht naar de opening van de nieuwe pumptrack in Aken. Helaas kon Joost de bergen niet uit de lucht toveren, dus was het eerste stuk rechttoe rechtaan over gravelpaden, totdat we opeens rechts naar beneden doken. De toevoeging dat deze afdaling onderaan ‘erg technisch’ was, bleek een understatement maar te voet was het prima te doen!
De volgende hindernis was de beloofde ‘zwarte beklimming’ naar het drielandenpunt. Terwijl ik dacht dat ik al boven was, bleek dat hij nog moest komen. Nog een stukje naar beneden en dan naar rechts draaien… En daar was hij dan. Niet alleen ontiegelijk steil maar ook nog eens superlang. Gelukkig was er net over de helft een iets minder steil stukje om even bij te komen!
Na deze zware klim volgende nog wat fraaie trails nabij het drielandenpunt, waar ook het beloofde onweer los barstte. Dus even stoppen om de regenjassen aan te doen voor de laatste kilometers naar de nieuwe pumptrack. Daar aangekomen stond net de afgevaardigde van de kerk net klaar om de fantastische pumptrack te zegenen. Dat gebeurde niet alleen met wijwater want ook onze lieve heer zette de hemelsluizen nogmaals even ver open.
Gelukkig stonden we onder een partytent waar we een glas Sekt in onze handen kregen geduwd en bij de barbecue scoorden we nog een broodje worst. Ondertussen begon er een jeugdwedstrijd op de pumptrack. Wie kan er het snelste rond?
Ondanks dat het nog niet helemaal droog was, begonnen we een uurtje later weer aan de terugweg die vooral nat en koud was, in tegenstelling tot de heenweg. Kortom een erg leuke clubtocht met 2 gezichten, wat uitdagende trails en een lekker snack halverwege!
-Rik