Verslag Clubtocht St Joost
2 weken geleden ging ik voor het laatst mee met de avondclubtocht. Toen ging ik onderuit op de kiezelafdaling op de Brunssummerheide. Ook deze avondclubtocht lukte het mij weer niet om op de fiets te blijven zitten. Maar daarover later meer.
Dinsdagavond verscheen er al een berichtje van Dyon op Facebook. Hij had zin in cappuccino van Calvi en een rustig tempo. Dat klonk mij als muziek in de oren. Ik lust geen cappuccino maar bij Calvi schijnt het ijs ook lekker te zijn. En dat rustig tempo is ook wel lekker op de woensdagavond.
Om vijf voor zeven kwam ik aan op Park Strijthagen, waar al een aantal mensen klaar stonden. Alleen Dyon was niet te vinden. Om stipt zeven uur ging mijn telefoon. Het was Dion. Hij had zijn fietskleren al aan maar vanwege een noodgeval in de familie kon hij niet komen. Joost stond naast mij al te trappelen om het initiatief over te nemen. Geen Calvi dus maar eerst de pumptrack, dan het NK Parcours en dan zien we wel was zijn planning.
Pumptrack, NK Parcours en rotsen
Eerst dus maar eens naar de Pumptrack. Dat was geen succes. Toen we eindelijk de ingang hadden gevonden, waren de Discovery Juniors ons net voor. We kwamen er gewoon niet meer tussen! Enigszins teleurgesteld reden we naar de Wilhelminaberg. Ik moest nog een GPS bestand van de uitgepijlde route hebben voor de website, dus het rondje NK Parcours was mede op mijn verzoek. Maar jeetje, wat een pittig rondje heeft Joost daar uitgepijld zeg! Tussen de bomen door recht tegen de berg omhoog en op meerdere plekken weer recht naar beneden! Ook het laatste stukje naar de top valt niet echt mee!
Meteen was dit ook de eerste kans om de nieuwe rock garden op de Wilhelminaberg te proberen. Helaas besloot Philippe voor mij om niet van de laatste steen af te rijden maar eraf te vallen (zonder erg). Ik schrok daarvan, kneep in de remmen en halverwege de rotsen stond ik stil. Volgende keer nog maar eens proberen, maar het eerste stukje voelde al goed!
Maar wat is dat NK Parcours een zwaar rondje zeg! Doen die mannen en vrouwen dat echt 6 keer achter elkaar?
MegaMiler conditie
Terug onderaan de Wilhelminaberg suggereerde Joost om nog een rondje Groene Long te doen. Ik ken het daar ondertussen een beetje en dacht dat we na het afzien op de Wilhelminaberg, het nu wel een beetje rustiger aan gingen doen. Daar dacht Joost dus anders over. Hij wilde graag zijn MegaMiler conditie nog even tonen en zocht zo ongeveer de lastigste route uit die je door de Groene Long kunt rijden.
Toen ik dacht alles te hebben overleefd en in de laatste afdaling even een klein gaatje dicht wilde rijden, zag ik een boompje over het hoofd. Dat boompje was net klein genoeg om over het hoofd te zien en net groot genoeg om niet mee te buigen als je stuur ertegen aan komt. Daar lag ik dus weer midden op het pad. Gelukkig deze keer geen schaafwonden maar alleen een pijnlijke knie, die ergens tussen opstijgen en landen in botsing was gekomen met het frame van mijn fiets…. Even bijkomen en met een half linkerbeen rustig terugfietsen naar Park Strijthagen, waar de pumptrack nu wel vrij was voor de anderen om nog wat rondjes te draaien.
Volgende week wel rustig aan naar Calvi, Dyon? Mijn doelstelling is in ieder geval om alleen van mijn fiets te komen om aan te schuiven op het terras.
-Rik
Gerelateerde berichten
